22 lipca 2012.
No i pojechaliśmy do Rajchu...
Nasza baza była w Karlsruhe. Tam pomykaliśmy na rowerach po mieście i najbliższej okolicy. Od knajpy do knajpy, od browaru do browaru. W tych strasznych, morderczo trzymających ludzi za pysk, Niemcach rowerzysta może mieć w obiegu 1,6 promila. Korzystaliśmy z tego ile się dało.
Karlsruhe to, można rzec, miasto rowerów. Przynajmniej z naszej polskiej perspektywy. Rowerów jest tu mnóstwo, jeździ każdy, głównie czysto utylitarnie, do pracy, na zakupy. Infrastruktury rowerowej jest sporo i jest ona wygodna w użyciu. Cóż się dziwić tej sytuacji skoro to właśnie w Karlsruhe urodził się niejaki
Karl Friedrich Freiherr Drais von Sauerbronn uważany powszechnie za wynalazcę roweru. Czyż można w tej sytuacji oglądać Karlsruhe inaczej niż z wysokości rowerowego siodełka?
Nazwa miasta pochodzi od imienia margrabiego Badenii, Karola Wilhelma von Baden-Durlach, który założył je w 1715 w lesie Hardt.
Miasto zostało założone w sposób niezwykle geometryczny w klasycznym
układzie gwiaździstym – w centrum wielkiego koła usytuowano środkową
wieżę pałacu, która równocześnie była osią widokową dla rozchodzących
się promieniście 32 alei – z tego dziewięć stanowiących razem kąt prosty
wyznaczyło ulice miasta, a resztę stanowiły aleje parkowe.
Koncentryczny układ ulic w centrum miasta zachował się do dzisiaj.
W latach 1724–1918 było miastem rezydencjonalnym władców Badenii, którzy wcześniej mieli siedzibę w pobliskim Durlach.
Całkowicie sztuczna lokacja miała na początku problemy z
przyciągnięciem planowanej liczby osadników, wprowadzono zatem ulgi
podatkowe dla nowych mieszkańców. W 1745 Karlsruhe uzyskało prawa miejskie. Do 1945 było stolicą Badenii, następnie znalazło się wraz z jej północną częścią w kraju Wirtembergia-Badenia, zaś w 1952 w Badenii-Wirtembergii.
Po 1801 nastąpiło pierwsze rozszerzenie miasta na południe i wytyczenie nowego rynku. Ekspansja terytorialna Badenii
i podniesienie do rangi wielkiego księstwa na początku XIX wieku, a
także powstanie od 1844 węzła kolejowego dały podstawy do szybkiego
rozwoju miasta. Zbudowano port rzeczny i pierwszy stały most na Renie. Powstały cztery duże przedmieścia (Oststadt, Südstadt, Südweststadt i Weststadt), a dwa sąsiednie miasta zostały przyłączone odgórną decyzją władz rejencji: Mühlburg na zachodzie w 1885 i Durlach na wschodzie w 1939. Po reformie administracyjnej w 1972 wchłonięte zostało także miasto Grötzingen. Silny rozwój zabudowy wymusił w 1913 przebudowę linii kolejowych i przeniesienie dworca o około 2 km na południe. (źródło: Wikipedia)
I na koniec, by nie było tak tylko i wyłącznie rowerowo, jeszcze jedna
ciekawostka. W Mühlburgu, który dziś jest dzielnicą Karlsruhe, urodził
się
Karl Benz, pionier motoryzacji, który w roku 1885 zbudował pierwszy automobil. My jednak samochód chętnie zostawialiśmy na parkingu.
PS. Mieszkaliśmy na skraju Karlsruhe, a dokładnie w dzielnicy Waldstadt. Część
ulic w tej dzielnicy otrzymała swe nazwy na cześć utraconych przez
Niemcy po II wojnie światowej, miast śląskich, pomorskich i pruskich.
Myśmy mieszkali na ulicy Koszalińskiej, na kawkę i ciasto wpadaliśmy na
ulicę Gliwicką. Słowem...jak w domu.
 |
Karlsburg w Durlach. |
 |
Aleje wysadzane topolami włoskimi. Jednak tu już cieplej niż u nas. |
 |
Dreikorn. |
 |
Schloss w Karlsruhe. |
 |
Wieża pałacu w Karlsruhe. Tu trzysta lat temu wyznaczono środek "miasta-wachlarza". |
 |
Neumarkt, główny plac miasta z piramidą grobową margrabiego Badenii, Karola Wilhelma von Baden-Durlach. |
Brak komentarzy:
Publikowanie komentarza
Wpisz swój komentarz...