"Die Tour de Vogel" - czyli rowerowa eksploracja Karlsruhe.

22 lipca 2012.

No i pojechaliśmy do Rajchu...

Nasza baza była w Karlsruhe. Tam pomykaliśmy na rowerach po mieście i najbliższej okolicy. Od knajpy do knajpy, od browaru do browaru. W tych strasznych, morderczo trzymających ludzi za pysk, Niemcach rowerzysta może mieć w obiegu 1,6 promila. Korzystaliśmy z tego ile się dało.

Karlsruhe to, można rzec, miasto rowerów. Przynajmniej z naszej polskiej perspektywy. Rowerów jest tu mnóstwo, jeździ każdy, głównie czysto utylitarnie, do pracy, na zakupy. Infrastruktury rowerowej jest sporo i jest ona wygodna w użyciu. Cóż się dziwić tej sytuacji skoro to właśnie w Karlsruhe urodził się niejaki Karl Friedrich Freiherr Drais von Sauerbronn uważany powszechnie za wynalazcę roweru. Czyż można w tej sytuacji oglądać Karlsruhe inaczej niż z wysokości rowerowego siodełka?

Nazwa miasta pochodzi od imienia margrabiego Badenii, Karola Wilhelma von Baden-Durlach, który założył je w 1715 w lesie Hardt.
Miasto zostało założone w sposób niezwykle geometryczny w klasycznym układzie gwiaździstym – w centrum wielkiego koła usytuowano środkową wieżę pałacu, która równocześnie była osią widokową dla rozchodzących się promieniście 32 alei – z tego dziewięć stanowiących razem kąt prosty wyznaczyło ulice miasta, a resztę stanowiły aleje parkowe. Koncentryczny układ ulic w centrum miasta zachował się do dzisiaj.
W latach 1724–1918 było miastem rezydencjonalnym władców Badenii, którzy wcześniej mieli siedzibę w pobliskim Durlach. Całkowicie sztuczna lokacja miała na początku problemy z przyciągnięciem planowanej liczby osadników, wprowadzono zatem ulgi podatkowe dla nowych mieszkańców. W 1745 Karlsruhe uzyskało prawa miejskie. Do 1945 było stolicą Badenii, następnie znalazło się wraz z jej północną częścią w kraju Wirtembergia-Badenia, zaś w 1952 w Badenii-Wirtembergii.
Po 1801 nastąpiło pierwsze rozszerzenie miasta na południe i wytyczenie nowego rynku. Ekspansja terytorialna Badenii i podniesienie do rangi wielkiego księstwa na początku XIX wieku, a także powstanie od 1844 węzła kolejowego dały podstawy do szybkiego rozwoju miasta. Zbudowano port rzeczny i pierwszy stały most na Renie. Powstały cztery duże przedmieścia (Oststadt, Südstadt, Südweststadt i Weststadt), a dwa sąsiednie miasta zostały przyłączone odgórną decyzją władz rejencji: Mühlburg na zachodzie w 1885 i Durlach na wschodzie w 1939. Po reformie administracyjnej w 1972 wchłonięte zostało także miasto Grötzingen. Silny rozwój zabudowy wymusił w 1913 przebudowę linii kolejowych i przeniesienie dworca o około 2 km na południe. (źródło: Wikipedia)

I na koniec, by nie było tak tylko i wyłącznie rowerowo, jeszcze jedna ciekawostka. W Mühlburgu, który dziś jest dzielnicą Karlsruhe, urodził się Karl Benz, pionier motoryzacji, który w roku 1885 zbudował pierwszy automobil. My jednak samochód chętnie zostawialiśmy na parkingu.

PS. Mieszkaliśmy na skraju Karlsruhe, a dokładnie w dzielnicy Waldstadt. Część ulic w tej dzielnicy otrzymała swe nazwy na cześć utraconych przez Niemcy po II wojnie światowej, miast śląskich, pomorskich i pruskich. Myśmy mieszkali na ulicy Koszalińskiej, na kawkę i ciasto wpadaliśmy na ulicę Gliwicką. Słowem...jak w domu.

Karlsburg w Durlach.

Aleje wysadzane topolami włoskimi. Jednak tu już cieplej niż u nas.

Dreikorn.

Schloss w Karlsruhe.

Wieża pałacu w Karlsruhe. Tu trzysta lat temu wyznaczono środek "miasta-wachlarza".

Neumarkt, główny plac miasta z piramidą grobową margrabiego Badenii, Karola Wilhelma von Baden-Durlach.